Puisi Itu

-Puisi Itu-

Puisi itu warisan Melayu,
Sejak berkurun lamanya,
Menjadi khazanah bangsaku,
Pentingnya puisi pada zaman dulu,
Sering digunakan di dalam apa-apa majlis,
Semakin moden semakin dilupakan.

Seorang pemuisi,
Hatinya halus,
Suka menyendiri,
Berangan dalam dunianya,
Itulah dia.

Berpuisi itu tidak salah,
Yang salahnya menjadi terlalu taksub,
Terlalu taksub sehinggakan,
Perkara lain di lupakan,
Tidak mengambil tahu dunia luar,
Bagai katak bawah tempurung,
Asyik dengan dunianya.

Apabila yang penting dilupakan,
Yang lain ditinggalkan,
Musnahlah hidup,
Akaibat terlalu taksub,
Terlalu asyik dengan dunianya.


Note:
Sajak ini menerangkan tentang seseorang penyajak, tetapi itu bukanlah tema utamanya. Tema utamanya ialah akibat terlalu taksub dengan puisi sehinggakan melupakan perkara lain. Ini boleh melalaikan kita.